DmvL eindelijk op waarde geschat
Toegegeven; het heeft lang geduurd maar op de eerste zondag van mei werden DmvL eindelijk echt eens een keer op waarde geschat. Waar bij thuiswedstrijden een overvol De Linden het decor is voor wedstrijden van DIOZ 4 was het nu het Riwal Hoogwerkers Stadion waar gespeeld ging worden. Waar dit voor iedereen toch wel een speciale ervaring was, zou het vooral voor Ivo een gedenkwaardige dag wezen. 20 jaar geleden zat hij met zijn vader op de tribune om mannen als Nico Jalink, Mark de Vries en René Ponk aan te moedigen. Waar ieder jong voetballertje vroeger droomde van voetballen in Bernabeu of Anfield was het Ivo die grootse daden voor zichzelf zag weggelegd aan de Krommedijk. Nu, exact op zijn 32ste verjaardag zou het eindelijk dan zo ver kunnen zijn geweest ware het niet dat hij zich afgemeld had omdat hij kaas en worst moest snijden voor de visite die s ’middags langs kwam voor zijn verjaardag.
Met een sterk verjongd elftal moesten DmvL het opnemen tegen FC Dordrecht. Er was wel sprake van niveauverschil maar de 4200 uitzinnige toeschouwers hadden zonder voorkennis niet kunnen weten dat dit een wedstrijd betrof tussen de koploper en hekkensluiter van de competitie. FC Dordrecht kwam echter wel snel op een 2-0 voorsprong door slecht verdedigen aan de rechterkant, echter liet DIOZ zich ondanks deze snelle achterstand niet kisten en rechte het de rug door na een half uur de aansluitingstreffer te maken. Waar Ivo vroeger zichzelf als een soort Robben over het veld zag dartelen in de toekomst was het nu Orlando die dit daadwerkelijk deed. Na een goede actie over links sneed hij naar binnen en passeerde 4 man, hierna schoot hij met een afdraaiend schot de bal snoeihard in de rechterbovenhoek, 2-1. Helaas konden DmvL dit geen goed vervolg geven ondanks wat kansjes voor Rick en Paul, kort voor rust werd het namelijk nog 3-1 waardoor er toch met twee doelpunten verschil gerust werd.
In de tweede helft zagen de toeschouwers het zelfde spelbeeld. Dave kon als keeper een paar één op één momenten stoppen zoals Ivo vroeger ook nog wel eens hoopte te doen. Na stages bij RBC en RKC rook Ivo als tiener aan het bestaan van prof alleen was het nu dus zijn broer die het uitvoerde in Ivo’s Theatre of Dreams. DmvL hielden de tweede helft goed stand en dat zorgde 5 minuten voor het einde van de wedstrijd voor wederom de aansluitingstreffer. Als jong jongetje oefende Ivo in de achtertuin in de Frederik van Eedenstraat op de trampoline op springen en koppen (zijn neef en buurman Christian heeft nog steeds wel eens nachtmerries over hoe Ivo´s hoofd ineens voorbij het raam op de tweede verdieping kwam zwieren). Ivo vertelde iedereen altijd dat hij dit deed om dit ooit in de praktijk te kunnen brengen en dat dan op Studio Sport te kunnen kijken met het bord op schoot, maar ook hier was het iemand anders die Ivo zijn droom leefde. Jos maakte na een goede corner van Tristan een kopgoal met een sprong zoals Michael Jordan dat in Spacejam deed. Zo maakte Jos de aansluitingstreffer en gaf hij Ivo hier indirect een mooi cadeau in mee. Ivo kan immers nog 20 jaar dromen over schitteren bij de Schapenkoppen aangezien Jos dit op 50+ jarige leeftijd ook nog presteerde. Na dit doelpunt ging DIOZ achterin één op één spelen om nog wat te forceren, 10 seconden later was het echter 4-2 en was de wedstrijd gespeeld. Kort daarop volgde ook nog de 5-2. Na de wedstrijd werden er nog wat foto’s geschoten als bewijs en werd er een officieel Dordrecht shirt geregeld om aan Ivo cadeau te geven, om zo toch de pijn een beetje te verzachten bij de jarige job.
Volgende week mogen de helden weer tegen een team uit Dordrecht, dit maal komt SC Emma op bezoek bij DIOZ. Niet in een stadion met 4200, maar op het eigen biljartlaken in Zegge. Nu is Ivo er wel bij…
