DmvL seizoen 19/20

Het is 8 maart en tien over vijf in de middag als Remco wakker schrikt van een telefoontje in huize Luijks. Na een paar pilsjes was Remco heerlijk ingedut op de bankt terwijl zijn kinderen buiten aan het spelen zijn. Na zijn hoofd wakker te hebben geschud hoort hij de voorzitter van DIOZ aan de andere kant van de lijn; ‘Remco! Gefeliciteerd met jullie punt tegen de koploper, erg knap’. ‘Bedankt’ stamelt Remco nog een beetje beduusd. Hij is op zich niet zo verrast dat iemand van het bestuur zich meld maar meer van het tijdstip. ‘De thuiswedstrijden van dit weekend zijn allemaal afgelast, verduidelijkt de voorzitter zich eigenlijk al direct bij de coach van het Vlaggenschip. Het tweede heeft deze ochtend verloren met 5-0 dus jullie zijn de enige die resultaat hebben gehaald! Hoe verliep de wedstrijd?’ ‘We waren beter’ aldus de steeds meer op het gemak rakende succescoach. ‘We waren gewoon veel beter dan de koploper en verdiende het eigenlijk te winnen, in de eerste helft ging Dave in de fout waardoor we met 1-0 achter kwamen maar niemand die zijn kop liet hangen’. ‘Dat maakt je trots hé’ onderbreekt de voorzitter Remco. ‘Zeker, we bleven in ons zelf geloven en ondanks dat we de eerste 45 minuten nog niet hadden gescoord wist ik dat de doelpunten gingen vallen! En dat gebeurde ook, zo rond een uur spelen maakte we 2 doelpunten. Heel zuur dat je hem vervolgens in de 96^ste minuut nog tegen krijgt waardoor je niet wint’. ‘Wie maakte ze’ aldus de voorzitter. ‘Jos van de Brand, in de ochtend opgetrommeld omdat DIOZ 3 afgelast was, maakte de 1-2 maar het vreemdste gevoel was bij de 1-1, een schitterend doelpunt van 30 meter afstand van Christian’. ‘Kerstens?’ aldus de voorzitter. ‘Ja haha, Kerstens ja. Maar ondanks dat het de gelijkmaker was, was het gevoel niet goed. Een rare bijsmaak leverde het zelfs op’. ‘Hoezo raar, het is toch een mooi moment’? ‘Jawel’, aldus de succescoach. ‘Maar iets knaagt er, als Christian scoort klopt er iets niet, of het moet in eigen goal zijn natuurlijk. Dit kan niet veel goeds beloven; dat is het eerste wat in me op kwam. En dat onderbuik gevoel is na de wedstrijd gebleven, dit is het begin van iets slechts’. ‘Ik hoop het niet Remco, toch gefeliciteerd met het punt. Jullie arbeid op de training wordt beloond. De volgende wedstrijd binnen dit seizoen krijgen jullie 2 bakken bier van mij’. Met een bedankje hing Remco op. Zogezegd verbaast wegens het telefoontje, extreem blij wegens het aangeboden bier maar bovenal met een raar gevoel, een gevoel van iets groots. Christian die scoort, nee dat moet een voorbode zijn op iets slechts.

‘Het is gedaan Dave, het is gotnondejuu gedaan Dave’. Dit waren de eerste woorden die aanvoerder Dave van zijn coach Remco te horen kreeg op dinsdag 10 maart om elf uur s’avonds als hij zijn telefoon opneemt. ‘Wat een klote-zooi, wie had gedacht dat een biertje ons nog eens de das om zou doen’, ‘ik voelde zondag al bij dat doelpunt van Christian, er heerst iets geks. Kijk wat het doet’. ‘Ik hoop dit jaar nog te spelen’ klinkt het aan de andere kant van de telefoon. ‘Dat is tegen beter weten in ben ik bang, nee ik verwacht veel schaatsdagen vanaf nu’. ‘We zullen het ermee moeten doen’ aldus de doelman die net als zijn coach flink baalt. ‘Als we alles hadden gewonnen waren we nog kampioen geworden, daar ben ik van overtuigd. Ik had al een akkoord over een huurovereenkomst van Dennis met de trainer van DIOZ 1, maar dit komt nu te vervallen. Hopelijk kunnen we nog naar Tsjechie (voetbaluitje half april)’. ‘Ja, hopelijk wel ja’ aldus Remco. Dave denkt Remco met een snik in de stem de hoorn op de haak doen gooien en duikt, net als de rest van het elftal, in hun eigen intelligente lockdown.

7 april, na de speeche van Rutten waggelt Remco heen en weer in de kamer, hij wilt zijn team toespreken en kiest voor een groepswattapp. Alles is namelijk voorbij, hoe gaat elk individu hiermee op. Wie heeft een schouder nodig om uit te huilen, hoe pak ik dit juist aan. Allemaal brainteasers waar Remco mee rondloopt. ‘De competitie is voorbij, we spelen geen wedstrijden meer. Ook trainen zal niet gaan helaas, laten we toeleven naar het nieuwe seizoen. Ook het groepsuitje naar Tsjechië gaat niet door. Laten we na de lockdown samen komen om een pilsje te drinken en zodoende het seizoen toch nog af te sluiten met zijn alle. Ik zal het met Dave over hebben maar persoonlijk vind ik 13 juni een mooie datum, ik hoop dat iedereen er dan bij zal zijn. Misschien een activiteit, al hoeft dat van mij niet persé, en dan wat eten en drinken. Ondanks dat het seizoen zo abrupt ten einde is gekomen is het een mooi seizoen geweest, kort maar krachtig zo gezegd. Hopelijk zullen we op 13 juni, als de autoriteiten het toelaten, hier nog over kunnen ouwehoeren en uiteraard de GLB-bokaal uitreiking houden. Stay safe boys, en gooi af en toe eens een videootje in de appgroep’. Na de whatapps 14 keer nagelezen te hebben verstuurd Remco het bericht, hij kan zijn passie niet vertolken de komende 5 maanden. Stilletjes pakt hij een choco en gaat in de bank zitten, hij valt in slaap.

14 april, na kort overleg tussen Remco en Dave is er inderdaad besloten de GLB wel uit te gaan reiken. De 20^ste editie blijkt een speciale verkortte versie te zijn, echter geen reden om deze af te lassen. 13 juni wordt als datum hierin vastgehouden. DmvL werden uiteindelijk 7^de met 20 punten, er werden 34 doelpunten gemaakt en 41 geïncasseerd. Een samenvatting van het seizoen in individuele vorm;

Dave Schoovers, de aanvoerder. De doelman kende een anoniem seizoen tussen de wereldsterren van DmvL. Slechts één keer kon Dave dit seizoen ‘de nul’ houden. Geen echte hoogte of dieptepunten dus, of het moet de laatste wedstrijd tegen Oranje-Blauw geweest zijn met de blunder bij de 1-0. Vier van de 14 wedstrijd kon Dave ook niet keepen wegens een opgelopen borstblessure, na het stoppen van een strafschop bij een wedstrijd van het tweede. Dave is tweevoudig winnaar van de GLB (2009 en 2011).

Sander Jacobs, de jubilaris. Speelde dit seizoen (net als Ivo) zijn 250^ste wedstrijd voor DmvL. In de wedstrijd tegen De Schutters kreeg Sander een speldje opgestoken door vice-voorzitter C. van Overveld. Oud-ploeggenoot Kevin was ook aanwezig bij deze wedstrijd op uitnodiging van Dave, waar Dave na een uur naar huis ging met een kater zo groot als een ezel, bleef Sander tot in de late uurtjes hangen op Sportpark de Linden.     

Dennie Konings, de  tank. Vanaf maart moet iedereen in quarantaine, zo Dennie dus ook. En Dennie is geen stilzitter zo is al eerder gebleken voor DmvL. Tussen einde dienst op de bus en begin van de training hoeft voor De Tank bijvoorbeeld slechts een broodje döner en 5 minuten rijden te zitten om weer genoeg bijgetankt te zijn. Daarnaast is de kleine privé tank van Dennie ook weer wat leger geraakt tijdens de quarantaine waar dit een tweede baby-Tank op gaat leveren. Wanneer het weer een zoontje gaat worden zal het andermaal naar een NAC doelman-icoon worden vernoemd zo is de gedachte binnen de NAC’ers van DmvL. Namen die rond circuleren zijn Gabór, John en Edwin. Al blijft Benjamin de favoriet bij de bookmakers.

Nils Mouthaan, Mouthaan the Money Maker. Was vorig jaar de meest succesvolle speler van DmvL  door procentueel het meest te winnen in zijn gespeelde wedstrijden. Nils kwam echter dit seizoen door blessureleed helaas niet in actie voor DmvL. Ondanks dat Nils niet meespeelde was hij als toeschouwer vaak genoeg aanwezig en debuteerde hij als coach met een 5-1 overwinning uit bij Victoria door afwezigheid van Remco. Overigens is er nog een nieuwtje voor volgend seizoen, Nils wordt de neiuwe technisch directeur van DmvL.

Tristan Rompelberg, de zelfbenoemde verlosser (vooral in dronken buien). Kwam met veel bombarie binnen als één van de grootste aankopen in de afgelopen seizoenen. Door toedoen van enkele pilsjes op zaterdag avond wilde het zondags niet altijd evengoed vlotten. Na de winterstop zag het er allemaal wat beter uit wat Tristian liet zien, met 3 assists als laatste man doe je het uiteindelijk niet verkeerd.

Christian Kerstens, de motor van het elftal. Ondanks dat Christian zichzelf tot ‘de motor’ heeft benoemd van het elftal klopt dat dit seizoen wel aardig. Christian maakte dit seizoen de meeste minuten voor DmvL. Samen met Joey en Alain speelde Christian alle 14 wedstrijden. Waar Joey en Alain zeven keer wissel stonden stond Christian dat maar zes keer.

Gerrit van Overveld, de eeuwige nummer 1? Gerrit was de allereerste GLB winnaar in het seizoen 2000/2001. Zoals dat jaartal al verraad is Gerrit tevens de man met de meeste wedstrijden voor DmvL, in totaal speelde Gerrit 467 wedstrijden. Door de langdurige blessure speelde Gerrit dit seizoen echter maar 5 wedstrijden waardoor Jos dichter en dichterbij komt (459). Gerrit is enkelvoudig winnaar van de GLB (2001).

Colin Meesters, de man van glas. Het was de wedstrijd Real Madrid – Getafe uit 2002 waar verslaggever Sierd de Vos deze Braziliaan voor het eerst vergeleek met de kale back van DIOZ met het kiezel harde schot. Roberto ‘De Bef’ Carlos van Real Madrid maakte net als Colin bij DmvL furore bij Real door zijn voorzetten en schoten, logisch dus dat de kleine Braziliaan snel werd vergeleken met Colin. Sinds afgelopen seizoen heeft Colin juist een bijnaam te pakken, de man van glas. Blessures teisteren Colin in de herfst van zijn carrière, gelukkig voor DmvL moet het ook nog winter worden.

Stefan Konings, de arbeider. Stefan heeft evenals Joey, Alain en Christian alle wedstrijden aan de aftrap gestaan, echter werd hij bij de wedstrijd tegen Virtus net voor de aftrap opgeroepen om te komen werken. Niet geheel toevallig verloor DIOZ deze wedstrijd nadat ene P. Pesman van DIOZ 1 Stefans positie had overgenomen en zijn directe tegenstander 2 keer liet scoren, waaronder de winnende 3-2. Stefan is twee-voudig winnaar van de GLB (2016 en 2017).

Danny Hagens, de meest constante. Danny staat voor standvastigheid. Danny mist begin oktober altijd een training omdat hij ziek is, Danny mist het tweede weekend van november altijd een wedstrijd aangezien er dan Autotuning in Ahoy is en Danny eet altijd alle koekjes op die de heren van DmvL bij een bakkie pleur krijgen. Tegen Victoria (5-0 overwinning) speelde Danny dit jaar misschien wel zijn beste wedstrijd ooit voor DmvL, echter werd geen enkele voorzet van Danny afgerond waardoor hij met zijn doelpunt tegen Virtus slechts bij 1 doelpunt betrokken is geweest dit seizoen. Dit is wel weer constant, aangezien Danny al zijn gehele carrière als (verdediger) nog nooit bij meer dan één doelpunt betrokken was per seizoen.

Jos Schouw, de nestor. Zit de Gerrit inmiddels dus behoorlijk op zijn hielen met betrekking tot het aantal wedstrijden voor DmvL. Jos, 50+, is er elke wedstrijd toch nog steeds bij. Na een feestje of wat wil het wel eens minder gaan maar een helft lang gassen kan deze nestor nog altijd. Jos is enkelvoudig winnaar van de GLB (2003).

Joey Luijten, de pitbull. Sinds 2008 sprint Joey als verdedigende middenvelder de gaten dicht die zijn ploeggenoten laten vallen en is wat dat betreft niet te missen voor DmvL. Echter waar Joey inmiddels 11 jaar ouder is, zijn zijn ploeggenoten van toen dat inmiddels ook waardoor de pitbull soms weleens geïrriteerd raakt en om zich heen gaat blaffen. Stoppen is er echter niet bij anders wordt hij aan zijn halsband meegesleurd naar de wedstrijden door de baas van DmvL. Joey is twee-voudig winnaar van de GLB (2012 en 2014).

Ivo Schoovers, de titelverdediger. Won de GLB-winnaar van de afgelopen 2 seizoenen. Ivo was niet altijd even op dreef als voorgaande jaren. ‘Slechts’ vier doelpunten maakte Ivo dit seizoen, hoewel hij dit seizoen meer als middenvelder werd ingezet dan als aanvaller. Met 125 doelpunten in totaliteit staat Ivo derde op de ranglijst van all-time topscorer. Ivo is drie-voudig winnaar van de GLB (2010, 2018 en 2019)

Nicky van Kempen, de topscorer. In zijn tweede volledige seizoen wist Nicky zich, mede door 2 hattricks, tot topscorer van DmvL te kronen. In 13 duels wist Nicky evenveel keer tot scoren te komen. Naast de 100% score gaf Nicky ook nog 3 assists.

Richard Claassen,  de recordhouder. Van DmvL heeft Richard het meeste doelpunten op zijn naam staan, 137. Dit betekend echter nog niet dat Richard all-time topscorer is, want nog altijd moet Richard Mark Vermunt voor zich dulde met 140 doelpunten. Richard scoorde dit seizoen 3 keer en dus lijkt het kwestie van tijd dat hij deze prestigieuze titel, al dan niet tijdelijk, over zal nemen van Mark.

Remco Luijks, de baas. De man waarom alles draait, dat blijkt wel uit de statistieken van dit seizoen. In 50% van de wedstrijden waar Remco acte-de-precense gaf werd er gewonnen. Puur om zijn voetbalkwaliteiten zal het niet gaan, maar de persoonlijkheid die hij met zich mee brengt zorgt voor extra vertrouwen. Joey ziet er gewoon 2 koppen groter uit als hij naast Remco staat opgesteld, en ook Colin gaf vrij snel in het seizoen aan zich alleen vrij te voelen van blessures als hij op de linkerkant de befaamde tandem kon vormen met Remco. Remco is 20-voudig puntenpakker tijdens  GLB-uitreikingen, elk jaar heeft Remco minstens 1 punt mogen ontvangen (2001 t/m 2020).

Alain Gerdes, de casanova. De goalgetter van vroeger is hij niet meer maar ook opa maakt nog altijd kans op het alltime-topscorersschap met 117 doelpunten. De sletjes lijken het echter gewonnen te hebben van de goaltjes, met een zorgvuldigheid van een fluffer worden de sletjes voor de wedstrijd één voor één tot het nokkie aangevuld. De drinkbekers, Alain zijn sletjes, worden vervolgens (voornamelijk bij warm weer) door iedereen gebruikt om lekker af te koelen.

Alexander Potters, de gepensioneerde. Corona is een tegenslag gebleken dit seizoen maar het bekend maken van stoppen door Alexander half oktober sloeg er helemaal in voor DmvL. Waar voor het nieuws nog 3 wedstrijden werden gewonnen van de eerste 5, werden ná het nieuws ook slecht maar drie overwinningen geboekt. Hier waren echter wel negen wedstrijden voor nodig. Je kunt je voorstellen hoe iedereen van zijn ápropotters was. Alexander speelde in zijn carrière 232 wedstrijden voor DmvL waarin hij 63 keer trefzeker was.

Toine Engelen, de meest waardevolle speler van het jaar. Met 6 doelpunten en 12 assists was Toine in totaal bij 18 doelpunten betrokken in de competitie. Zo was Toine bij 52% van alle doelpunten betrokken. Toine is drie-voudig winnaar van de GLB (2007, 2008 en 2013).

Het is 21 april, Rutten heeft gepreekt en de NOS neemt de samenvatting door. Via Teams belt Remco in met Technisch directeur Nils en aanvoerder Dave. ‘Op naar volgend seizoen’, klinkt Remco bijzonder monter. ‘De teleurstelling achter ons laten en ons vanaf heden volledig storten op het nieuwe seizoen, we maken kans op het kampioenschap! Iedereen zit in zak en as, als iedereen mij persoonlijk ontworpen trainingsplan volgt trainen wij individueel allemaal door. Dit wordt onze kans, ik voel het aan mij water’. Dave, onderuit gezakt op de bank met een inmiddels iets te kort shirtje is minder overtuigd: ‘dit is de tijd van het jaar om volledig is de drankmodus te zitten. Maar geen Tsjechië, geen TT, geen oktoberfest… Het scheelt 3 maandsalarissen maar toch, om nu te gaan trainen! Ik zou de 10 kilometer gaan lopen eind augustus, maar ook dit gaat niet door’. Nils valt hem bij ‘eerst maar even niets, na de GLB-uitreiking op 13 juni zien we wel verder’. ‘Misschien kunnen we dan ook nog pokeren roept Remco net voor het afsluiten van Teams’. Dave en Nils knikken instemmend en sluiten af, met een zwart scherm horen ze Remco nog mompelen; ‘hopelijk gaat het allemaal door, hopelijk.’